17/11/2014 : Joan de l'Ors (seguia)

LO MONSTRE

[.....] 

     Joan sensa Paur aviá reçauput de còps sus la testa e poiá plus bolegar ... Los dos autres veient que la campana sonava pas se'n torneron quand mema au chasteu per veire çò que passava.

     Joan de l'Ors faguec a Joan sensa Paur :

- Es lest aqueu dinnar ? es miegjorn passat e as pas tirat la campana !

     L'autre respondec : 

- Non ai pas fenit de preparar lo repais. Ai agut de colicas tot lo matin e ai perdut de temps.

     Alora, prepareron lo repais totes tres e fuguec leu fach. Puei manjeron. Après aneron a l'entorn dau chasteu e lo sera fagueron encara un pauc de dinnar e quora la nuech arribec, se coijeron.

     L'endeman, Joan de l'Ors dissec a Joan lo Boscatier :

- Bè, as que de restar aqueu matin. Nosautres anem a la chaça e tu, tascha mejan de pas prendre de colicas e que lo dinnar siája prest a l'ora !

- Non, non, non, siajatz tranquilles. Veiretz, sonarai la campana a miegjorn.

     E quora era aquí a faire la coisina, vaquí que lo Mago arribec mai. Dissec :

- O, flaira lo gost dau cristianisme : que bòn vau faire, aqueu matin !

     Sautec sus l'òme, e tusta que tustarà, l'òme fuguec oblijat de faire lo mòrt. Lo Mago anec querre sa sòrre que faguec mai lo dinnar. E quora aguec manjat, lo Mago se'n anec defòra e la sòrre se'n tornec a la chambra.

     Quora lo Mago fuguec partit, Joan lo Boscatier se dreiçeic e continuec de faire la coisina. Mas aguec pas lo temps de la faire en plen, e tirec pas la campana. Alora Joan de l'Ors dissec a l'autre :

- Chau anar veire : a ben dich qu'anava pas prendre de colicas, mas li arribat quaquaren qu'a pas tirat la campana.

[......]