LO CHASTEU DAU MAGOT
[.....]
Se pressec la cana e bailec dos o tres còps a n-aqueles barreus e ne'n faguec sautar tres o quatre.
Dintreron dins lo domeni e durbisseron lo porteu de dedins. Dintreron puei dins lo chasteu. Troberon de que manjar e dejuneron.
LO MONSTRE
Troberon puei un liech e se coijeron. L'endeman matin, se leveron. E Joan de l'Ors dissec a Joan sensa Paur :
- Tu qu'as pas paur, as que de restar aquí, e faire lo dinnar de miegjorn. L'i a una campana sus lo davant dau chasteu. Quora lo repais es lest, as que de bailar un còp de campana. Nosautres dos, anem a la chaça veire se l'i a un pauc de gibier.
Se'n aneron, e Joan sensa Paur se betc a faire lo dinnar ....
Miegjorn arribec, mas la campana campanejec pas ... dins la matinaa, lo Mago - un monstre qu'aviá set testas - era vengut. Aviá fach :
- O, flaira lo gost dau cristianisme a-per-aquí ! Que bòn morceu vau manjar aqueu matin !
Dintrec dins lo chasteu, trobec un òme, li sautec sus l'eissina. Urosament que Joan sensa Paur aviá fach lo mòrt, d'autrament l'auriá tuat. E lo Mago s'occupa pus de Joan sensa Paur.
Après lo Mago anec querre sa sòrre per li faire un pauc de dinnar ... Quora manjat, s'era enanat e la sòrre se'n tornec mai escondre dins sa chambra.
[....]
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire