MANTENÈNÇO DE LENGÀDO-ROUSSIHOUN

ESPOUSICIOUN DE TAMBOURIN

     Pendènt tres semano dóu mes de desèmbre lou group fóuclouri " Le Cordon Camarguais " tenguè a Nime, dins uno capelo de l'Institut Emmanuel d'Alzon uno mostro de tambourin e d'estrumen de Prouvènço, de la couleicioun persounalo d'Andriéu Gabriel, majorau dóu Felibrige.

     Aquesto espousicioun a permés de vèire de près lou tambourin e soun evoulucioun dins lou tèms, la descuberto de masseto, de galoubet, e lou biais de jouga dóu tambourinaire.

     Lou dissate 7 de desémbre, lou majorau Andriéu Gabriel dounè uno couferènci pendès de tres ouro de tèms ounte chascun, qu'èro dins la salo, pousquè sesi li secrèt d'aquélis estrumen e subre-tout se chala de la musico jougado pèr lou mèstre.

     Gramarci encaro a Andriéu Gabriel d'avé permés d'adouba aquelo espoucioun. Dóumaci soun inmènse talènt de musicaire audouro la musico tradiciounalo a soun pountificat.

Festenau de Sant Gervàsi

     2014 es una capitado pèr la chourmo dóu festenau videò amatour de Sant Gervasi. Se dis que fau tres an pèr recampa un public e es verai.

     Diversita au nivèu dóu prougramo 'mé de lèu vist, de diaporama vengu d'ourizoun diferènt dóu miejour : Agenès, Gascougno, Rouergue, Erau, Prouvènço, Camargo ...

     Diversita tambèn demié lou publi, vengu mai noumbrous aquest an. Se capitè d'entrèvo sus li parla, entre de videaste afeciouna de lengo d'Ò (associacioun vo individuau) e lou publi. Lou dissate de sèr un balèti 'mé Cabr'e Can acabè la manifestacioun. Cado proujeicioun fuguè l'óucasioun d'escàmbi fruchous que se perseguiguèron dóu tèms de l'aperitiéu dóu dissate.

     Un bilans pousitiéu pèr la version 2014 d'un festenau que demando pas que de s'alarga l'an que vèn ...

24/11/2014 : Joan de l'Ors (seguia)

LO MONSTRE

[..........]

     E leu-leu arriberon totes dos au chasteu e li demanderon :

- Alora, es lest aqueu repais ?

     Respondec :

- Non, es pas encara lest : ai pres mau d'eissina e ai pas agut lo legor de brandar la clocha : me sembalvo de debanar !

     E preparon lo repais totes tres, manjeron e fenisseron la jornaa en se passejant a l'entorn dau chasteu. Puei s'aneron coijar.

     L'endeman, era lo torn de Joan de l'Ors de preparar lo dinnar. Los dos autres se'n aneron e v-eu se betec a faire la coisina. Tot en marchant, los dos autres se conteron l'afaire que lor era arribaa :

- Vas veire que tot aira, lo Mago va arribar e que te li va donar una rosta. Siáu ben estat oblijat de faire lo mòrt, que m'anava tuar !

     Au chasteu, lo Mago era mai arribat, tot furiós. Dissec :

- Esto matin, fa lo tresen que trobo dins ma coisina. Aurà pas beu temps aqueu, vai !

     Arribec dins la coisina, sautec sus Joan de l'Ors. Joan de l'Ors se prenguec la cana, e te li descendec tres testas. Lo Mago li criec ceba, durbec un pehon que l'i aviá un pòt de pomada que se'n passec sus lo còl. Tornec plaçar sas tres testas puei tornec batalhar. Aqueste còp, Joan de l'Ors li descendec quatre testas. Encara un còp, lo Mago demandec ceba, mai Joan de l'Ors li respondec :

- Non, ges de repaus, anatz !

     Li mandec un còp de cana e li descendec les quatre testas que restavan. Se betec a las copar en morceus coma per n'en faire de saucissas. Puei las betec dins un canton.

     Enfin, se'n tornec per finir la coisina de miegjorn. E a miegjorn petantas tirec la campana. Los dos autres Joan disseron :

- Lo Mago es benleu pas vengut esto matin !

     E s'entorneron au chasteu.

- Lo dinnar es lest ?

- Oc ! , lor respondec lo Joan de l'Ors, e veietz dins aqueu canton aqueu que vos a bailat de colicas e de mau d'eissina !

17/11/2014 : Joan de l'Ors (seguia)

LO MONSTRE

[.....] 

     Joan sensa Paur aviá reçauput de còps sus la testa e poiá plus bolegar ... Los dos autres veient que la campana sonava pas se'n torneron quand mema au chasteu per veire çò que passava.

     Joan de l'Ors faguec a Joan sensa Paur :

- Es lest aqueu dinnar ? es miegjorn passat e as pas tirat la campana !

     L'autre respondec : 

- Non ai pas fenit de preparar lo repais. Ai agut de colicas tot lo matin e ai perdut de temps.

     Alora, prepareron lo repais totes tres e fuguec leu fach. Puei manjeron. Après aneron a l'entorn dau chasteu e lo sera fagueron encara un pauc de dinnar e quora la nuech arribec, se coijeron.

     L'endeman, Joan de l'Ors dissec a Joan lo Boscatier :

- Bè, as que de restar aqueu matin. Nosautres anem a la chaça e tu, tascha mejan de pas prendre de colicas e que lo dinnar siája prest a l'ora !

- Non, non, non, siajatz tranquilles. Veiretz, sonarai la campana a miegjorn.

     E quora era aquí a faire la coisina, vaquí que lo Mago arribec mai. Dissec :

- O, flaira lo gost dau cristianisme : que bòn vau faire, aqueu matin !

     Sautec sus l'òme, e tusta que tustarà, l'òme fuguec oblijat de faire lo mòrt. Lo Mago anec querre sa sòrre que faguec mai lo dinnar. E quora aguec manjat, lo Mago se'n anec defòra e la sòrre se'n tornec a la chambra.

     Quora lo Mago fuguec partit, Joan lo Boscatier se dreiçeic e continuec de faire la coisina. Mas aguec pas lo temps de la faire en plen, e tirec pas la campana. Alora Joan de l'Ors dissec a l'autre :

- Chau anar veire : a ben dich qu'anava pas prendre de colicas, mas li arribat quaquaren qu'a pas tirat la campana.

[......]

10/11/2014 : Joan de l'Ors (seguia)

LO CHASTEU DAU MAGOT

[.....]

     Se pressec la cana e bailec dos o tres còps a n-aqueles barreus e ne'n faguec sautar  tres o quatre.

     Dintreron dins lo domeni e durbisseron lo porteu de dedins. Dintreron puei dins lo chasteu. Troberon de que manjar e dejuneron.

LO MONSTRE

     Troberon puei un liech e se coijeron. L'endeman matin, se leveron. E Joan de l'Ors dissec a Joan sensa Paur :
- Tu qu'as pas paur, as que de restar aquí, e faire lo dinnar de miegjorn. L'i a una campana sus lo davant dau chasteu. Quora lo repais es lest, as que de bailar un còp de campana. Nosautres dos, anem a la chaça veire se l'i a un pauc de gibier.
     Se'n aneron, e Joan sensa Paur se betc a faire lo dinnar ....

     Miegjorn arribec, mas la campana campanejec pas ... dins la matinaa, lo Mago - un monstre qu'aviá set testas - era vengut. Aviá fach :
- O, flaira lo gost dau cristianisme a-per-aquí ! Que bòn morceu vau manjar aqueu matin !

     Dintrec dins lo chasteu, trobec un òme, li sautec sus l'eissina. Urosament que Joan sensa Paur aviá fach lo mòrt, d'autrament l'auriá tuat. E lo Mago s'occupa pus de Joan sensa Paur.
     Après lo Mago anec querre sa sòrre per li faire un pauc de dinnar ... Quora manjat, s'era enanat e la sòrre se'n tornec mai escondre dins sa chambra.
[....]